Een zalige trip naar de Ralleighvallen!!

Vrijdag 9 januari:

Om acht uur ’s morgens werden we verwacht aan het Vat. De Jef en ik hadden de dag van tevoren al ingepakt zodat we ’s morgens niet te vroeg moesten opstaan.
We wandelden met z’n allen rond half acht richting de busjes. An en Julie stonden buiten al op ons te wachten. Ik had er echt zin in!!!
Ik had al veel positieve reacties gehoord over deze trip, dus stiekem verwachtte ik er wel wat van.
Onderweg werden we al gebeld. Iedereen stond op ons te wachten… Het was thans nog geen acht uur… :) Achja, Surinamers leven met de tijd, Europeanen met de klok. We moesten ons dus niet opjagen. Niemand zou ons er iets van zeggen.

Samen met Kim en Mirjam (twee meisjes van bij An en mij op de stage) en nog 3 andere meisjes zaten te wachten in het busje. We hadden ruim genoeg plaats om te zitten.
Dat zou ook wel nodig zijn want we zouden vijf uur in dat busje moeten doorbrengen… :|
Ik vond het wel fijn dat we eens een andere bauxietweg deden dan de weg naar Atjoni! Eindelijk eens wat nieuws onderweg ;)
Het was echt een helse rit. Onderweg stopten we enkele keren om te plassen of om iets te eten of om de benen wat te strekken. Als we dan reden probeerde ik wat te slapen maar dat ging niet zo heel goed. De weg lag er echt heel slecht bij. Het had de vorige dagen heel erg veel geregend en soms zag het er echt naar uit dat we vast zouden geraken met die bus. (Je moet weten dat de busjes waarmee naar het binnenland wordt gereden ook gewoon maar stadsbusjes zijn…) Het was dus helemaal geen 4x4 waarmee we door de bossen gingen crossen!!
Na ongeveer vijf uur heen en weer geslingerd te zijn kwamen we aan in het dorpje Witagron. Daar moesten we overstappen in een boot waar we dan nog een drie uurtjes in zouden zitten tot aan Fungu-eiland, onze eindbestemming.
In het begin van onze boottrip hadden we prachtig weer. De zon scheen en het was zalig in het bootje, tot we opeens in de verte een wolk zagen aankomen… Iedereen nam snel zijn regenjasje en voor degenen zonder regenjas waren er vuilniszakken voorzien die ze konden gebruiken om over zich te trekken.
Het was echt grappig om te zien. Ongeveer een kwartier heeft het geregend. Toen kwam de zon alweer te voorschijn en konden we opdrogen! Onderweg kwamen we al verschillende dieren tegen. De gids had al verschillende toekans en dergelijke gezien maar ik was steeds te traag. Wel heb ik een grote waterslang zien liggen op een tak. Ik had nog nooit zo’n grote slang in het wild gezien. Ze had een diameter van wel bijna 10 cm.
Na de boottrip kwamen we dan eindelijk aan op het eiland. Het begon terug te regenen. We spurtten allemaal onder een afdakje. Enkele gieren vlogen op. Er waren al verschillende mensen aangekomen. Twee jongere koppels en één ouder koppel waren met het vliegtuig gekomen. (als je weet dat ze 120 euro meer hebben moeten betalen voor heen en weer met het vliegtuig te gaan was voor mij de keuze snel gemaakt!! Geef mij dan maar een bootje en een busje :))
Terwijl we wachtten werd er wat te eten voor ons klaargemaakt; we kregen pindasoep voorgeschoteld. Ik vond het nu niet direct de beste soep die ik ooit had gegeten maar ik had honger dus het kon er wel in!
Na het eten hielpen de Jef en de Rob mee de tassen uit de boten te sjouwen en onder een afdakje te leggen. Het regende nog steeds dus wij (de meiden) bleven lekker droog onder het afdak wachten. Opeens riep de Jef mij want in de boom die naast onze hut stond zaten allemaal doodskopaapjes. We kregen wat bananen die we konden geven. Ze kwamen echt heel dichtbij!! Ik voelde me weer de gelukkigste mens op aarde; Ik bevond mij samen met mijn vriendje, in het midden van Suriname en samen voerden we de aapjes, haha!! :)

De plaats waar we sliepen was een grote zaal met allemaal stapelbedden. De Jef en ik kozen er eentje uit en begonnen onze spullen wat uit te pakken. ’s Avonds zaten we met z’n allen aan tafel en speelden we wat met de dobbelstenen. We tetterden wat tegen elkaar en rond tien uur gingen we slapen want om tien uur stipt zou het licht uitgaan.
De Jef en ik sliepen samen in één bedje. Het was heel krap maar het lukte.
Ik sliep niet zo heel goed die eerste nacht. Ik werd vaak wakker.
’s Morgens zag ik dat heel mijn been vol met muggenbeten stond. Ik had ’s nachts met mijn been tegen de klamboe aangelegen en al de muggen hadden erdoor gestoken. Ik had nog op verschillende plaatsen op mijn lichaam muggenbeten. Ik kon er echt niet van over. Hielpen die pilletjes van me dan toch niet?!! Ik ging even te rade bij één van de gidsen. Hij vertelde me dat er hier ook nog een ander soort van muskiet zat, niet direct muggen. En misschien worden die niet afgeschrokken door de geur die die pilletjes geven aan mijn zweet.
Ik moest de hele tijd krabben. Ik had nog nooit zoveel jeuk gehad in heel mijn leven… :(

We ontbeten vroeg. Om acht uur zouden we al op tocht vertrekken. We zouden vandaag een 15 kilometer lange wandeltocht doen naar de Voltzberg. Het was 7 en halve kilometer naar ginder en 7 en halve kilometer terug door het oerwoud!!
We kregen heel wat mee om te eten onderweg. Allemaal gepakt en gezakt stonden we klaar om te vertrekken. We werden met een bootje naar de overkant van de rivier gebracht.
We vertrokken aan de Anjoemara-watervallen. Het was al een prachtig uitzicht dat we daar hadden.
Het pad dat we zouden bewandelen was al twee weken niet meer gebruikt met de feestdagen enzo. En met dit weer was de kans heel groot dat er verschillende bomen of takken op het pad zouden liggen. Dit zou voor vertraging kunnen zorgen.
Onderweg moesten we vaak stoppen om die takken en bomen weg te halen van het pad. Onze gids had een grote houwer bij zodat hij de weg kon openmaken. Ik vond het echt leuk!! We moesten over verschillende kreekjes balanceren. Echt avontuurlijk. Één keer was de oversteek van zo’n kreekje doorgezakt en moest onze gids een boom omkappen om terug een nieuwe bruggetje te maken. :)
De Jef droeg onze rugzak op zijn rug en ik had mijn fototoestel in de ene kant van mijn broekzak en in de andere kant had ik nog een flesje water. Opeens moest ik een bruuske beweging maken tijdens de oversteek over het bruggetje en ik hoorde dat mijn broek scheurde… We waren nog maar net weg en ik had al wat meegemaakt! :)
Op de heenweg naar de Voltzberg kwamen we geen speciale dieren tegen. Dat vond ik wel jammer. Wel kwamen we echt hele grote mieren tegen maar die vond ik nu niet zo heel speciaal ;)
Onderweg zijn we twee keer gestopt om iets te eten. We hebben er ook wel langer over gedaan dan de tijd die voorzien was door al dat oponthoud onderweg.
Uiteindelijk kwamen we op een plaatsje waar we de Voltzberg echt héél mooi zagen! Het was echt hoog en de weg ernaartoe leek echt stijl!!
Ik zag mezelf al boven op die berg staan. ZALIG!
Na een kleine rustpauze vertrokken we naar de voet. Toen we aan de voet van de Voltzberg aankwamen kon de klim naar boven beginnen. De klim zelf duurde ongeveer een half uurtje. Het was echt heel stijl naar boven. De eerste honderd meter moesten we van de ene rots naar de andere rots klimmen, het had veel geregend in de dagen ervoor maar vandaag was een prachtige dag. De stenen waren beneden wel heel erg glad wat het nog eens extra moeilijk maakte!
Ik vond het echt machtig om daar zo te klimmen. Na die honderd meter kwamen we gewoon op een open plek. De begroeing was ineens 20 keer verminderd en we liepen alleen nog op rots. We gingen echt stijl omhoog, je moest echt goed op je tippen lopen en zien dat je niet uitgleed. Dan moesten we nog een paar honderd meter hoger wandelen en dan kwamen we aan op de top van de berg. We zaten nu 240 meter hoger dan het bos. Ik vond het uitzicht PRACHTIG! Eigenlijk echt onbeschrijfelijk. Zelfs de foto’s kunnen niet weergeven wat voor een gevoel je krijgt als je zo boven op die berg staat. We hadden bijna 5 uur gewandeld om daar boven op die berg te komen! Ik vond het schitterend!!
We rustten allemaal even uit en namen foto’s en dan konden we terug beginnen aan de terugweg. Deze verliep al een stuk vlotter. Onderweg hoorden we opeens geritsel tussen de bomen. Boven ons zat een familie spinapen (grote zwarte apen waarvan de armen en benen even lang zijn :)) Ze zaten naar ons te kijken. De gids vertelde ons dat we moesten oppassen want ze konden wel eens naar beneden plassen of met stokjes gooien op ons. Ze zaten rustig in de bomen naar ons te kijken. Echt leuk om te zien!
We liepen verder. Tijdens onze volgende stop was ik in de bomen aan het kijken of ik niets van dier kon zien. Ik was steeds hoog in de bomen aan het kijken maar opeens zag ik iets bewegen veel lager in mijn gezichtsveld. Een paar meter boven mij zat een miereneter de hele tijd al naar ons te kijken. Hij lag rustig in de boom en observeerde ons. Ik riep de gids om te vragen wat het was. Het leek een klein beertje maar bleek dan een miereneter te zijn. Ik was trots op mezelf dat ik dat diertje had kunnen spotten tussen de takken.
Toen we verder liepen waren Julie en ik tegen elkaar bezig over dat we wel eens wilden weten wat voor dieren we eigenlijk gepasseerd zouden zijn, maar die wij niet hadden gezien maar zij ons wel…
We kwamen op een gegeven moment aan een hele grote rots aan. De gids ging eronder kijken en riep ons. Er stonden grote kattenpoten. Het waren sporen van een jaguar of een poema. Whooo, dat is een dier dat ik echt nog zó graag wil zien! Hij vertelde dat we nu in een gebied zaten van een jaguar of een poema. Ik was extra oplettend maar heb er geen gezien… Jammer!
Opeens zag de gids ook een Tayra. (De tayra is 60-70 cm lang (kop-romp) met een staart van 35-47 cm. Het gewicht bedraagt 3-6 kg. In tegenstelling tot andere marterachtigen heeft de tayra vrij lange slanke poten. De kop is breed met platte, ronde oren. De vacht is donkerbruin tot zwart met een gelige keelvlek. Deze marterachtige leeft in de regenwouden van Latijns-Amerika. Het verspreidingsgebied loopt van Mexico tot Argentinië. Ook op het eiland Trinidad komt de tayra voor.
De tayra leeft in paren of kleine familiegroepen. 's Nachts en vroeg in de ochtend gaat dit dier op jacht, waarbij vooral eekhoorns, andere knaagdieren en vogels worden gevangen. Vruchten en honing worden ook wel gegeten. Tayra's kunnen uitstekend rennen, klimmen en zwemmen.)
Ik had nog nooit zoveel nieuwe dieren gezien op één trip! Mijn dag kon al niet meer stuk :p
Ook zagen we nog een grote vogel; de zwarte amazone zoals de gids hem noemde maar van die laatste dieren kon ik geen foto maken. Ze waren steeds te snel weg.
Toen we terug aankwamen bij de Anjoemara-watervallen konden we daar zwemmen. Het was echt een hevige waterval. Ik heb me bezeerd aan de stenen daar en was blij dat ik weer uit het water was ;) Iets later kwam de bootsman ons ophalen en gingen we terug naar Fungu-eiland. Nog geen half uurtje later was het donker. We waren dus net op tijd terug.
Er was weer heerlijk gekookt voor ons. We hadden echt een goede kok!!
De Jef en ik hebben nog gedoucht en dan hebben we nog gedobbeld met z’n allen. (Verslavend werkt dat ;))

’s Morgens stonden we om kwart na zes op om op de airstrip naar de vogels te gaan kijken. De kans was groot dat we ze daar zouden zien overvliegen!
We hoorden verschillende ara’s maar ik dacht dat ik ze niet zag. Uiteindelijk bleek dat ze al heel de tijd in een boom verderop zaten maar dat ik gewoon dacht dat het een andere soort vogel was ;) We besloten dus om de volgende ochtend nog eens terug te komen ;) haha!!
Ik had dus al ara’s gezien zonder het eigenlijk te beseffen. Ook vlogen er verschillende toekans over. Ik vond het echt super om al die vogels eens in het wild te zien!!

Toen we terug gingen kroop iedereen terug in zijn bed. De Jef en ik bleven op. Ik kon toch niet goed slapen in dat bed. We dronken wat thee en iets later werd het ontbijt op de tafel gezet. Echt ook heel lekker, met verse groentes en ei, we werden hier echt weer superhard verwend!
Na het ontbijt maakten we ons klaar om naar de moedervallen te wandelen. Toen we stonden te wachten aan de boot zag ik opeens in de verte een slechtvalk zitten op een takje. Hij krijste heel hard. Het was een mooi dier! Ik had het nog nooit gezien. Julie kon heel dicht bij hem komen om mooie foto’s te maken!
We werden weer met de boot over de rivier gebracht en konden onze wandeltocht aanvangen. Onderweg kregen we uitleg over de verschillende planten en bomen. De geneeskrachtige werking ervan ed. Ik vond het niet meer zo interessant want ik had die uitleg al verschillende keren gehoord…
Dus zocht ik weer maar wat dieren in de bomen :p dat vond ik veel leuker!!
Opeens zaten er weer spinapen naar ons te kijken. Het zijn echt grappige dieren. Ze kunnen je echt een hele tijd blijven aankijken en verschillende rare bewegingen maken. Echte apen :) We kwamen er echt veel tegen deze keer. Zoveel, dat ik op de duur zelfs al niet meer naar boven keek om ze te zoeken!! Gisteren zou ik nog hemel en aarde verzet hebben om zo’n aap te zien en nu keek ik er zelfs al niet meer naar om. Teveel apen in eens.
De tocht naar de moedervallen was niet zo heel lang. Na een uurtje waren we daar. We konden er niet zwemmen want er zaten heel veel sidderalen in het water. Ik vond het wel angstaanjagend… (De sidderaal (Electrophorus electricus) is een zoetwatervis die voorkomt in Zuid-Amerika en net als bepaalde andere vissoorten beschikt over de eigenschap stroomstoten af te kunnen geven. De sidderaal gebruikt deze stroomstoten, die om de 20-50 seconden opgewekt worden wanneer hij zich beweegt, om zijn weg te vinden in het donkere water.
Volwassen dieren (met een lengte tot 2 meter) kunnen spanningen genereren tot 500 volt bij een stroom van 1 ampère, uit de wet van vermogen (P = U x I) is dit dus 500 volt x 1 ampère = 500 watt. Eén van deze schokken zou nog door een volwassen mens te overleven zijn maar een aantal schokken achter elkaar heeft zeker de dood tot gevolg. Deze dieren kunnen tot 2,5 meter worden en tot 20 kg wegen.)
Ik wandelde wat rond over de stenen om er eentje te zien. Er werd ons ook verteld dat ze stroomstoten tot 500 volt kunnen afstoten. Ik snapte meteen waarom we dan niet in het water mochten zwemmen. Opeens had iemand een aal gezien in een groot gat. We gingen er met z’n allen rond zitten en af en toe kwam er eentje lucht happen. Leuk om te zien :p

Na wat uitgerust te hebben konden we onze tocht terug aanvangen. Toen we terug aankwamen bij de boot kon je kiezen of je met de zwemvesten wilde terugdrijven of niet. Ik had daar niet zo veel zin in dus ging gewoon terug met de boot. De Jef ging wel mee om terug te drijven met de zwemvesten. Toen ik terug aankwam op Fungu-eiland ben ik mijn hangmat gaan ophangen om even te chillen en te genieten van het uitzicht.
Opeens kwamen al de mannen met de zwemvesten eraan gedreven. Grappig zicht ;)

Het was weer bijna tijd om te gaan eten. De rest van de dag hebben we niet zo heel veel meer gedaan. We zijn nog eens gewandeld tot aan de airstrip om daar nog wat te gaan kijken naar de mooie toekans en andere papegaaien die er zaten. Grappig dat ze hier gewoon in het wild rondvliegen, bij ons zie je ze alleen maar in een kooitje in een dierenwinkel of bij mensen thuis in een kot. Hier vliegen ze rond je hoofd zoals een musje in de stad. Leuk hoe snel je daar eigenlijk aan went.
Ook gaven we de doodskopaapjes nog wat bananen en voor de rest genoten we van de vrije tijd.

’s Avonds na het eten ben ik even in mijn bed gekropen. Ik was echt doodop. Ik sliep zo slecht hier en we stonden ’s morgens altijd vroeg op. Ik werd terug wakker van de muziek op de culturele avond. Ik ging ook nog even een kijkje nemen. De Ralleigh-boys gaven een optreden. Ik hou echt van die Surinaams/ Zuid-Amerikaanse muziek! Je kan er zo leuk op bewegen!
Het duurde niet lang voor ik terug in mijn bedje kroop.

’s Morgens liep mijn wekker weer vroeg af. We zouden voor de laatste keer naar de airstrip gaan om naar de vogels te gaan kijken. Ik wilde graag die ara’s nog beter zien want gisteren had ik niet door dat het ara’s waren ;)

Het weer was wel niet zo heel goed vandaag. Er was veel mist en je kon de kleuren van de ara’s niet zo goed zien. Jammer eigenlijk. Maar ik heb ze toch gezien :p
Ook de toekans zagen we veel beter.
Om negen uur was het ontbijt. Vandaag kropen de Jef en ik toch nog even voor het eten terug in ons bed. Ik was nog moe!!
Toen het ontbijt was stond ik terug op. De Jef bleef nog even in bed liggen. We ontbeten weer heerlijk voor de laatste keer. Na het ontbijt konden we nog wat rondlopen op het eiland als we wilden. Ook kregen we nog een kleine rondleiding op het eiland zelf en voor de rest hebben we niet zo veel meer gedaan. We speelden nog het Ralleigh-spel (een zelfuitgevonden dobbelspelletje), pakten al onze spullen terug in en rond een uur of twee werd er gezegd dat het vliegtuig er zo meteen zou aankomen.
We droegen al de spullen naar boven op de airstrip, alles dat mee in het vliegtuig ging werd gewogen en we konden instappen. Echt grappig zo’n klein vliegtuigje :) We konden er net met z’n allen in!!
Ik zat aan het raam, de Jef zat naast mij, dan was er een klein gangetje en daarnaast zat Emelie. Je kon ook niet rechtstaan in het vliegtuigje.
Toen iedereen erin zat konden we vertrekken. De vlucht zou drie kwartier duren.
Het uitzicht van boven naar beneden was echt prachtig. Het oerwoud leek wel een grote broccoli waar je boven vloog. We hebben echt 40 minuten alleen maar bos bos bos gezien en af en toe zag je daar een riviertje tussen lopen.
De laatste vijf minuten kwamen we boven de stad. Je kon in de verte de Wijdenbosh brug zien over de Surinamerivier. We landden veilig. Al de spullen werden uit het vliegtuig gehaald en we werden terug bij ’t vat afgezet. Eerst belde ik twee taxi’s om ons te komen ophalen, maar ondertussen werd er al iets geregeld met de buschauffeur. Hij zou ons thuis gaan afzetten. Gemakkelijk was dat!!

Thuis aangekomen hebben we niet zo veel meer gedaan. Rustig nog wat gechilld. Ik vond het echt een ongelofelijk zalig weekend. Tot nu toe zelfs de beste trip die ik hier gedaan heb!!
Ook lag er thuis een briefje voor mij dat ik een postpakket kon gaan afhalen!! IK WAS BLIJ!!


Dinsdag 13 januari:

Vandaag was alweer een nieuwe werkdag. Op mijn stage heb ik mijn voorlichtingsrapport afgewerkt. Rond 2 uur kon ik al naar huis want ze zouden gaan werken bij ons op kantoor. De Jef was overdag mijn postpakket gaan afhalen. Er zaten allemaal brieven en kaartjes in. Heel de familie had iets voor me gemaakt. Ik voelde me echt gelukkig!! Ook al mijn vrienden hadden iets voor me gemaakt. Ik vond het echt supertof! Dus bij deze, allemaal nog eens superbedankt voor al die mooie kaartjes en brieven en rijmpjes en kunstwerkjes en …!!

Verder heb ik nog een werkverslag gemaakt want dat had ik nog niet helemaal afgemaakt. En voor de rest heb ik niet zo veel meer gedaan. De Jef had heerlijk voor ons gekookt. Njammie!! :)


Woensdag 14 januari:

Vandaag was normaal mijn Opa Doeli dag. Maar omdat ik met An een voorlichting ging geven over Rouw en Verliesverwerking op het JOG ging ik gewoon naar kantoor. We bereidden alles nog wat voor en rond negen uur vertrokken we richting Santo Boma. We gaven de voorlichting twee keer. Want anders zou de groep te groot zijn. Na afloop kregen we leuke reacties.
Terug op kantoor aangekomen was het alweer tijd om bijna te vertrekken.
Thuis aangekomen heb ik al de werkverslagen en reflectieverslagen van Lore en Emelie gelezen want ’s avonds zouden we onze laatste supervisie doen!! Jihaa!!
Ook vandaag had de Jef weer iets lekkers voor me gemaakt. Een heerlijk slaatje. Het smaakte me echt zo lekker :p
Na het eten hadden we dan supervisie en na de supervisie zijn Emelie en ik nog gaan lopen. We waren al toe aan onze 23ste start to run les. Het ging echt supergoed vandaag. Niet normaal. Ik was na afloop helemaal niet moe en vond het echt heerlijk om te lopen. Ik krijg echt steeds een enorme voldoening! Zalig gewoonweg!!


Donderdag 15 januari:

Vandaag was alweer mijn laatste werkdag van deze week!!
Op kantoor verbeterde ik mijn voorlichtingsrapport nog wat en heb ik voor jullie deze mooie blogpost getypt! Ik had ook nog samen met An een evaluatiegesprekje over de voorlichting van gisteren. Gladys gaf echt positieve reacties op onze voorlichting. Leuk om te horen!!


P.S.: de foto's komen later op de dag. heb er nu momenteel geen tijd meer voor...


XXXXXXXXXXXXXXXXXX