Nog 100 dagen :)

Zaterdag 25 oktober:

Vandaag is het Chrysostomos !! Nog 100 dagen in Suriname :)
Dat moest en zou gevierd worden…
Om vijf uur liep de wekker af (nog vroeger dan normaal, en dat in een weekend.. afzien!)
Ik heb nog gesnoozed tot kwart na vijf en ben dan toch maar uit men bed gerold. Snel bikini aan, kleren aan, wat gewassen, ingesmeerd, een boterham gegeten en klaar was ik om te vertrekken! Toen we wilden vertrekken kwam er nog een huisgenote van ons thuis :) Zij was nog naar de Zsa Zsa Zu bar geweest. Partyen tot kwart voor zes jawel!! Dat kan ik hier niet aan…
We zijn met de stadsbus naar het centrum van de stad gereden waar we moesten samenkomen aan de Zanzibar. Om half zeven moesten we daar zijn! We waren goed op tijd ginder maar zijn dan te laat vertrokken richting Berg en Dal (jaja als we dat niet hadden kunnen denken ;))
Na een dikke twee uur bauxietweg achter de rug kwamen we aan op onze bestemming. Die busrit was echt de hel. (het was ook niet zo een luxe bus waar je bij ons mee op trip gaat, neenee, een gewone stadsbus, daar moesten we het mee doen) Af en toe vloog je gewoon tien cm van je stoel omdat de chauffeur een gat in de weg niet had gezien. We moesten dan ook nog eens alle ramen dicht doen, anders hing je vol met van dat rood stof van die bauxiet. Als er dan een tegenligger kwam moest de bus even vertragen omdat je dan niets meer kon zien door al het stof… De bomen langs de kant zagen allemaal helemaal rood door al het stof dat erop valt als er dan zo een auto/bus/vrachtwagen passeert.. Jaja, het was al de moeite op zich. Onderweg ook weer fantastisch mooie gebieden tegengekomen.. Man, man ik krijg maar niet genoeg van dit land!
Toen we dan op berg en dal aankwamen werden we in twee groepen verdeeld. Wij gingen als eerste canopyen (kabelbanen). Het was van platform naar platform… Zo wel twaalf achter elkaar! Echt super! We waren dan met zeven en twee begeleiders.
Eerst gingen we de hele outfit aandoen, zo een harnas voor te muurklimmen, een katrol, een helm, een handschoen voor op de kabel en nog een handschoen om de linten mee vast te houden. In totaal een goede 10 kilo! Mij kon er niets meer overkomen!! We oefenden eerst op de testkabel hoe we moesten vertrekken en hoe we moesten tokkelen als we in de helft stilvielen of te vroeg afremden… Daarna wandelden we te voet naar boven op de berg (het vermoeiendste van heel het canopyen), zeker met die tien kilo extra die je nog eens moest meesleuren… Daar kwamen we dan op het eerste platform. Er ging altijd één begeleider voorop die dan teken deed wanneer we moesten beginnen afremmen op de kabel… Ellen ging als eerste. In het begin verwisselden we vaak wie eerst ging zodat er van iedereen wat foto’s getrokken konden worden (leuk voor achteraf natuurlijk!!) Er hing aan elk platform een bord waar dat opstond hoe hoog je zat, hoe lang de volgende kabel was, welk niveau de kabel had (moeilijkheidsgraad),… Dan kan je je wat mentaal voorbereiden hé!!
In de helft zaten we op een hoogte van 35 meter en gingen we met de kabel over de Suriname rivier! Het uitzicht was super, je zag echt over het regenwoud uit en zag verschillende andere bergen in de verte waar je ook op trip heen kan gaan… We kregen er andere instructies omdat dit een kabelbaan was van 140 meter met de hoogste moeilijkheidsgraad. Er stopte zelfs een bootje op de Surinamerivier om foto’s van ons te nemen, jaja wat waren we spectaculair! Uiteindelijk kwam iedereen heelhuids aan. Het gevoel dat je krijgt op zo’n kabelbaan is echt ZAAALIG!! Het geeft je een kick, zeker in zo’n mooie omgeving. De laatste kabelbaan gingen we ondersteboven proberen (onderweg kwamen we de manager tegen van Berg en Dal en we zagen hem ondersteboven hangen aan die kabelbaan), en wij wilden dat natuurlijk ook wel eens proberen (stoer als we zijn!!) Daarna gingen we met een bootje terug naar de overkant van de Surinamerivier, klaar voor de volgende uitdaging! Eerst kregen we nog wat drinken en watermeloen en konden we eventjes wat uitrusten. Het volgende dat we zouden gaan doen was kajakken.. Er waren twee boten voor twee personen en drie voor één persoon. Ik ging alleen in een bootje. We vertrokken met zen allen na wat instructies van onze begeleider. Onderweg op de Surinamerivier hingen we onze boten wat aan elkaar en sprongen we met zen allen in het water… De begeleider zei wel dat je niet in het water mocht als je open wondjes had of als je menstrueerde… Anders komen de piranha’s of de anjoemara’s (ook vissen met tanden maar die zwemmen niet in scholen maar nemen wel grotere happen van je) op je af! Onze begeleider vertelde ook dat er anaconda’s (hij had er al één gezien van 14 meter lang) en kaaimannen in het water zitten maar die durven niet op ons afkomen omdat we te veel lawaai maken… Ik vind dat toch maar een nare gedachte, de Surinamerivier op zich is best wel proper dus daar kon je nog wel wat zien in het water maar toch… De gedachte alleen al deed me rillen!!
De stroming op de Surinamerivier was echt wel sterk. Je moest helemaal geen moeite doen om verder te geraken. Onze boten volgden ons rustig mee op de stroming. Na een tijdje kropen we terug in de kajaks want we moesten een zijriviertje in. Het was een smal kreekje, het water zag er wat vuil beige, helemaal anders dan op de rivier. Iedereen was muisstil (alleen ons Aneke maakte af en toe wat kreetjes als ze weer eens vast zat in wat takken :)) We keken de hele tijd in het rond om wat dieren te kunnen spotten maar zelf heb ik niets gezien.. Jammer! Onze begeleider ging op de terugweg voorop en had een kleine kaaiman gezien maar die was al snel weer weg toen wij arriveerden. De terugweg op de Surinamerivier zelf was echt zwaar. Die leuke stroming waar we terstraks inzaten moesten we nu opvaren. Het heeft me echt veel moeite gekost om terug te varen. Je kon ook niet eventjes een pauze nemen want dan ging je gewoon terug achteruit ;) dus gas blijven geven was de boodschap! Na een zware tocht kwamen we dan terug aan op het strandje.
We hebben met zen allen wat gegeten (rijst met kip, kouseband en maïs), gedronken, genoten van het uitzicht en het water en konden dan aan het laatste onderdeel van de dag beginnen. Het hiken (wandelen met een stok of iets… Ik zou niet weten waarom het hiken noemt ;))
We hadden echt een hilarische gids bij, hij kon vertellen als geen ander over de geschiedenis van de berg. De slaven die er vroeger hadden gewerkt en nu begraven lagen. Het beklimmen van de berg was best wel vermoeiend. Af en toe stopten we dan eens voor wat uitleg. Ik was blij toen we terug kwamen. Dit onderdeeltje vond ik het minste van de hele dag. Maarja, niet alles kan even leuk zijn zeker!!
Rond kwart voor vijf konden we terug vertrekken richting Par’bo. Na weer twee uur door elkaar geschud te worden kwamen we aan aan de Zanzibar waar Patje, onze taxi, ons kwam ophalen. Thuis heb ik fris gedoucht en me klaargemaakt om weer eens lekker te gaan uit eten. Rond acht uur kwam Patje ons terug ophalen en zijn we bij café d’optimist gaan eten. Echt superlekker!! Rond half elf kwamen we terug thuis en ben ik uitgeteld in de zetel gaan liggen en binnen de minuut lag ik daar weer te ronken. De Nederlandse meisjes waren een film aan het zien, Emelie heeft nog meegekeken. En rond één uur hebben ze mij wakker gemaakt zodat ik men bed kon kruipen ;)
De dag was meer dan geslaagd!! Ontspanning maar toch ook wat sportief, meer heb ik niet nodig!


Zondag 26 oktober:

Jaja, tot elf uur geslapen. De moe-ste mens op de wereld was weer eens goed uitgeslapen en klaar voor een nieuwe dag!
Normaal zouden we vandaag naar fort zeelandia gaan (maar bij nader inzien wilden we toch liever allemaal eens uitslapen!). Mij was dat bij deze weer fijntjes gelukt! Het zwembad was dicht vandaag (door het één of ander verjaardagsfeestje dat er werd gehouden).
Dan heb ik me eigenlijk voor de rest van de dag bezig gehouden met: ’s middags te eten, tetteren tegen al die huisgenoten hier, Lore veel beterschap wensen want ze is wat ziekjes, mails lezen, typen voor op de blog, foto’s op de computer zetten, foto’s kijken, pauze nemen met Emelie (jaja zelfs deze inspanningen vinden wij een pauze waart), foto’s uitwisselen in de Mozartstraat en heerlijk met zen allen op het bed van An liggen en de stomste dingen eerst vertellen (Mm, ik ben zo ongelofelijk blij met al de mensen met wie ik hier ben, stuk voor stuk mensen waar ik me uren mee kan amuseren!!), inkopen doen, skypen met mijn allerliefste liefie (nog maar 68 dagen en hij komt!!), en ’s avonds lekker eten (heerlijke kisch made by Julie!)
Nadat ik al de foto’s van iedereen op mijn pc had gezet heb ik er al wat geselecteerd om op mijn blog te posten.. Om twaalf uur was ik klaar en ben ik in mijn bedje gekropen!


Maandag 27 oktober:

Jaja, vandaag is mijn eerste echte verdiende dagje verlof :) (aangezien wij altijd maar 30 uur per week stage moeten doen, heb ik recht op één dagje verlof in de week) Om acht uur lag ik al klaarwakker in mijn bed en ben dan ook maar stilletjes opgestaan (na het mooie boekje dat ik van mijn vriendje heb gekregen nog eens een paar keer doorbladerd te hebben.. Prachtig!!), fris gedoucht en iets gegeten. Sieg en Lisette waren ook thuis vandaag (Lisette was wat ziek dus zijn ze niet naar hun stage gegaan vandaag) Dan was ik toch niet te alleen ;)
Straks ga ik nog naar het zwembad denk ik. Het is weer een warm dagje vandaag en lekker ontspannen aan een watertje is dan toch wel weer aan de orde!! ………..
Mm, om twee uur was ik al terug van het zwembad. Na wat baantjes gezwommen te hebben en wat getetterd te hebben met een 14 jarige Surinaamse Nederlander ben ik nog wat ijsbergsla, tomaten en wortels gaan kopen om me eens te verwennen met een slaatje! Ik was toch wel verbrand van dat eventjes dat ik daar in dat zwembad geweest ben.. Verdorie toch, binnenkort terug een factor hoger nemen van zonnecreme!

Vanavond vieren de Hindoestanen de vooravond van divali (het feest van het licht). Er was een optocht met fakkels en daarna een viering in een tempel. We zijn er eens een kijkje gaan nemen. Het boeit me echt al die verschillende culturen hier! Bangelijk hoe de mensen hier zo vredig naast elkaar kunnen samen leven. Daar zouden de Europeanen (en de rest van de wereld waarschijnlijk) een voorbeeld aan moeten kunnen nemen!
Eerst namen we deel aan de optocht met de fakkels. (volgens mij waren we weer de enige Bakra’s) Dat was echt mooi om te zien! Een hele optocht en iedereen had bijna een fakkel. Het was best wel een lange wandeling die we hebben gemaakt. Daarna was er een hele show met allerlei dansjes enzo. Ook werd er weer eten uitgedeeld à volonté… (dat zijn we ondertussen gewoon op elke festiviteit) Rond een uur of tien zijn we terug naar huis gereden want morgen is het weer vroeg dag. Nu zit ik hier voor jullie weer te typen. Ondertussen is het al elf uur gepasseerd… Die blog hier, dat kost me nogal wat tijd! Maarja, dat heb ik er graag voor over. Dan kunnen jullie zien wat ik hier allemaal meemaak hé!!

Slaaplekker!
X Cato.