Jaja, we zitten in de helft van ons verblijf hier!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Cato
23 November 2008 | Suriname, Paramaribo
Donderdag 20 november; activiteit rond de Internationale Dag van de Rechten van het Kind:
Vandaag zouden we op Opa Doeli onze eerste echte activiteit geven rond de internationale dag van de rechten van het kind. We hadden het helemaal zelf moeten regelen onder de stagiaires. Ik had wel wat zenuwen!!
Om zeven uur moesten we al op Opa Doeli zijn. An, Kim, Mirjam en ik begonnen al met alles klaar te zetten. Tegen acht uur kwam de rest ook.
We begonnen eerst met een voorlichting. Maggie (van Unicef) en Raoul (van Buro Rechten van het Kind) zouden deze geven aan de jongens. Normaal zouden we daarna een kleine quiz doen moet de jongens, maar er was al te veel interactie tijdens de voorlichting, dat we die quiz maar achterwegen hebben gelaten.
Eerst deed Maggie een kleine opwarmings-/kennismakingsronde. Iedereen moest om de beurt in de kring komen staan, een hobby uitbeelden. Dan moest de rest raden wat deze hobby was, en dan mocht de persoon zijn naam zeggen.
Tijdens de voorlichting zelf was eerst Maggie aan het woord. Zij legde uit wat er allemaal bedoeld werd met de internationale dag van de rechten van het kind, en waarom deze dag vandaag was. Daarna gaf Raoul nog een uitleg over de rechten zelf. Maggie nam het daarna nog even van hem over en sloot af.
De artiesten (Damaru en Djogoman) die we hadden uitgenodigd voor de activiteit na de voorlichting waren wat te laat. Al maar goed dat de voorlichting wat uitliep.
We lieten de jongens naar de kantine gaan en gaven ze al wat sap te drinken. Ondertussen kwamen de artiesten aan en konden we beginnen aan onze educatieve/recreatieve activiteit. We hadden de jongens de vorige dag laten kiezen in welke groep ze wilden zitten; dans, zang of toneel. Ze wisten niet dat er bekende artiesten zouden komen, noch wat er zou gedaan worden in die groepen. Alles moest een verrassing voor ze blijven.
De groepen werden afgeroepen en de jongens liepen naar de aangewezen lokalen. De stagiaires en het ander personeel van JKB liep wat rond van de één naar de andere groep om overal eens een kijkje te nemen. Het zag er allemaal wel leuk uit!
De jongens bij de zang waren toch wel wat geschrokken van het feit dat er ineens twee bekende mensen voor hun stonden. In het begin waren ze wat verlegen maar na een tijdje kwamen ze los. Ze staken een mooie rap in elkaar die ze later op de dag zouden zingen op de voorstelling.
De dans ging door in de gymzaal, er waren hier twee groepen. Één vrouw begeleidde enkele jongens met een dansje. Terwijl twee andere jongens nog een groepje wat freestyle danspasjes aanleerde. Deze werden dan samengevoegd tot een mooi geheel/dansje.
Bij de toneelgroep werden de jongens in drie groepjes verdeeld, en elk mochten ze werken rond iets dat te maken had met de rechten van het kind.
Na twee uurtjes geoefend te hebben gingen we met zen allen roti eten. Het was overheerlijk!
Na het middagmaal verzamelden we ons allemaal in het klaslokaal beneden om naar de toneelstukjes te kijken. De jongens hadden prachtige dingen in elkaar gestoken. Ik vond het persoonlijk jammer dat ik er niet zo veel van verstond omdat de jongens zo goed als het hele toneelstukje in het Sranantongo spraken.
Daarna kwam de zanggroep aan de beurt. Damaru en Djogaman moesten weg, ze hebben de jongens dus niet meer zien optreden. Dat vond ik wel spijtig!
Ook hier hadden de jongens een paar mooie nummers gemaakt. Ze brachten heel wat sfeer in de groep, iedereen begon mee te zingen en op de maat mee te kloppen op banken en stoelen.
Als laatste hadden we dan nog de dansgroep. We moesten daarvoor terug naar boven. Want beneden was er te weinig plaats voor het gehele spektakel!
We verzamelden met zen allen in de gymzaal en de jongens deden hun ding! Daarna werd er zelfs nog wat gefreestyled door enkele jongens. Ze konden er wat van!! Echt mooi om te zien!
Dan was onze activiteit afgelopen. Ik had het gevoel dat de jongens zich wel geamuseerd hadden.
De jongens verzamelden allemaal beneden in de kantine en er werden nog wat gadgets uitgedeeld, ze kregen allemaal een tasje en pen van Unicef.
Daarna ruimden Mirjam, Kim, An en ik nog wat op. De rest van JKB vertrok al terug naar kantoor. Ik vond het een geslaagde dag!!
Vrijdag 21 november:
Opa Doeli dag!
Vandaag was het niet zo druk op Opa Doeli. Na schooltijd liet ik de jongens nog wat bellen omdat ze gisteren niet hadden kunnen bellen. Ze waren weeral tevreden :)
Thuis aangekomen maakte ik me klaar om naar de trouw ceremonie te gaan. An en ik mochten naar een trouwfeest gaan van een vrouw die ook bij ons in het gebouw werkt. Haar zoon zou vandaag trouwen.
We reden met de taxi tot ginder. Het was ergens te doen onder een groot afdak/hal. Mw. Asmo was er ook! Ze zat er nog met wat mensen van FMZ. Later kwamen Chandra en een PA ook nog even een kijkje nemen.
Het was een Javaans trouwfeest (Indonesisch). Er stond van voor een tafel, waar dan de “pastoor” achter zat en nog twee mensen, en langs de andere kant zat het echtpaar met familie en vrienden erachter. Er werd van alles in het Javaans gezegd waar An en ik niets van verstonden.. Wij namen dan maar wat fotootjes :)
Na van alle rituele dingen ging het echtpaar ineens naar twee rieten stoelen en daar gingen ze op zitten, de bruidsmeisjes volgden en namen plaats naast hen. Het echtpaar bleef daar zitten terwijl de pastoor nog van alle dingen voorlas. Er werd nog eten naar voren gebracht,…
Daarna kreeg iedereen de kans om het echtpaar te gaan feliciteren.
Er werd weer van alles te eten en te drinken uitgedeeld. Het eten werd geserveerd op een groot blad (typisch Javaans is mij verteld) en we kregen dawet te drinken (een afschuwelijk drankje dat elke Surinamer overheerlijk vindt :|) Het is een roos drankje met cocosmelk, maizena en stroop… In één woord “BAH!” Nooit meer voor mij :)
Daarna gingen An en ik terug naar huis. We zouden later terug komen voor het feest maar daar was het nu nog te vroeg voor.
Thuis gekomen, ben ik nog even in mijn bed gaan liggen. Ik was echt moe…
Rond negen uur zijn An en ik dan terug richting trouwfeest vertrokken. We werden al onmiddellijk naar het eten doorverwezen ;) Typisch :) We zagen mw. Kristhof en mw. Van Halen en gingen even iets zeggen. Daarna zetten we ons ergens op een stoeltje en keken onze ogen uit! Er werden van alle opvoeringen gedaan op het podium, een brassband trad op, Surinaamse vrouwen in typische klederdracht kwamen een opvoering doen,… Het was weer zo hard de moeite!! Het zoontje van mw. Kristhof kwam de hele tijd naar ons toe :) Hij vroeg wat om aandacht en die gaven wij hem natuurlijk!! Het was een schattig kereltje!
Het bruidspaar danste ook nog een soort van openingsdans, daarna begonnen er verschillende mensen te dansen. De huwelijkstaart werd aangesneden en de stukjes werden rondgebracht (jaja, je moest van je stoel niet afkomen heel die avond :))
En een half uurtje later had het echtpaar beide andere kleren aangetrokken (soort van trouwkleren zoals wij dat kennen) en toen werd er nog eens een openingsdans gedanst.
Ondertussen was het al bijna twaalf uur en zijn An en ik maar vertrokken, we moesten de volgende morgen weer om 7 uur beginnen werken (jaja op een zaterdag werken wij ook :p)
Toen we buiten stonden kwam er weer de één of den andere Surinamer naar ons. Hij wilde graag met ons gaan hengelen… Wij wilden helaas niet mee met hem ;) Hij vertelde dat hij ook nog student was (hij zag er eigenlijk 35 uit ofzo) en dat hij nog vrijgezel was (ook was hij een hoofd kleiner dan ons en bijna even breed gelijk hij groot was…). Ik zei tegen hem dat we beiden al een vriendje hadden en dat we dus niet geïnteresseerd waren. Hij zei dat het niet erg was, hij wilde ons vriendje wel zijn in de tussentijd tot we weer terug zouden gaan naar België ;). Hij stelde voor dat we met hem mee wandelden. An zei dat we dat liever niet wilden doen. Ze zei, “Ga maar wandelen met je hond!” Dat vond hij erover, (zo zei hij dat dan ook eh ;)) hij maakte nog maar eens duidelijk dat we zo aantrekkelijk waren en dat hij onze vriend wel wilde zijn… HAHA! Zo gaat hier bijna elk gesprek met een mannelijke Surinamer.. Om zot van te worden zeg ik dan! En dan moet je weten dat het hier echt normaal is eh dat ze vinden dat je in de tussentijd dan wel een andere vriend kan hebben. Echt leuk om zo die cultuur te leren kennen!! Wel soms vermoeiend en frustrerend omdat ze je niet willen begrijpen :)
Maar ik heb respect voor hun manier van denken en omgaan met de blanke vrouwen.
Thuis aangekomen ben ik in mijn bedje gekropen want het zou weer vroeg dag worden!!
Zaterdag 22 november:
Om zeven uur stonden An en ik bij Soelien te wachten. (ze woont een straat verder) We werden daar opgehaald om naar Santo Boma te gaan. Het was daar sportdag vandaag en An en ik mochten mee gaan kijken natuurlijk.
Er werd voetbal gespeeld en basketbal, er was een dansworkshop door een capoeira danser. Je zag de jongens weer genieten! ’s Middags was er nasi gemaakt. Lekker lekker.
Rond 5 uur waren we terug thuis. Onderweg naar huis was het weer gezellig in het busje, met zen allen liedjes zingen van Marco Borsato en Frans Bauer ;) Hilarisch! Onze papa en Nancy belden ook nog eens. Leuk leuk. In België was het lekker aan het sneeuwen, en hier was het weeral 40° warmer.. Toch onbegrijpelijk eigenlijk!!
Thuis aangekomen heb ik gedoucht, wat mails gelezen en dan zijn we gaan eten bij Zus en Zo met de meisjes van ons huisje. Hun laatste week in Suriname is aangebroken… Er was een marathon te doen in Par’bo. Op het onafhankelijkheidsplein was er weer van alles te doen. Daar zijn we dan ook even een kijkje gaan nemen ;)
Daarna zijn we nog verder gereden naar een Parbo feestje in de buurt van de stage. Het was een klein festivalletje helemaal in het teken van het Parbobier, één chiller kopen, één gratis :) Ook waren er van alle acties en spelletjes om dingen te winnen.
Rond twaalf uur ook naar huis gefietst. Ik was doodmoe na deze zware werkweek! In totaal een dikke 53 uur gewerkt. Ik heb men weekendje van drie dagen verdiend ;) (maandag is mijn verlofdag en dinsdag is het weer partytime voor de Surinamer; Onafhankelijkheidsdag)
Zondag 23 november:
Tot half elf geslapen jawel, ik was weeral gelukkig! Vandaag heb ik echt NIKS gedaan. Heel de dag wat muziek geluisterd, op bed gelegen, wat ge-internet,… Zo van die dagen mag ik ook al wel eens hebben hé!
Straks ga ik normaal nog naar het Onafhankelijkheidsplein met An, de capoeira danser die meedeed op Opa Doeli en op JOG danst daar altijd met zijn hele team. Ik ben eens benieuwd of we er nog gaan geraken en of het de moeite is!!
Sie joe guys!!!
(IK ZIT NET IN HET MIDDEN VAN MIJN VERBLIJF IN SURINAME, TIEN WEKEN GEPASSEERD, NOG TIEN WEKEN TE GAAN!!)
Vandaag zouden we op Opa Doeli onze eerste echte activiteit geven rond de internationale dag van de rechten van het kind. We hadden het helemaal zelf moeten regelen onder de stagiaires. Ik had wel wat zenuwen!!
Om zeven uur moesten we al op Opa Doeli zijn. An, Kim, Mirjam en ik begonnen al met alles klaar te zetten. Tegen acht uur kwam de rest ook.
We begonnen eerst met een voorlichting. Maggie (van Unicef) en Raoul (van Buro Rechten van het Kind) zouden deze geven aan de jongens. Normaal zouden we daarna een kleine quiz doen moet de jongens, maar er was al te veel interactie tijdens de voorlichting, dat we die quiz maar achterwegen hebben gelaten.
Eerst deed Maggie een kleine opwarmings-/kennismakingsronde. Iedereen moest om de beurt in de kring komen staan, een hobby uitbeelden. Dan moest de rest raden wat deze hobby was, en dan mocht de persoon zijn naam zeggen.
Tijdens de voorlichting zelf was eerst Maggie aan het woord. Zij legde uit wat er allemaal bedoeld werd met de internationale dag van de rechten van het kind, en waarom deze dag vandaag was. Daarna gaf Raoul nog een uitleg over de rechten zelf. Maggie nam het daarna nog even van hem over en sloot af.
De artiesten (Damaru en Djogoman) die we hadden uitgenodigd voor de activiteit na de voorlichting waren wat te laat. Al maar goed dat de voorlichting wat uitliep.
We lieten de jongens naar de kantine gaan en gaven ze al wat sap te drinken. Ondertussen kwamen de artiesten aan en konden we beginnen aan onze educatieve/recreatieve activiteit. We hadden de jongens de vorige dag laten kiezen in welke groep ze wilden zitten; dans, zang of toneel. Ze wisten niet dat er bekende artiesten zouden komen, noch wat er zou gedaan worden in die groepen. Alles moest een verrassing voor ze blijven.
De groepen werden afgeroepen en de jongens liepen naar de aangewezen lokalen. De stagiaires en het ander personeel van JKB liep wat rond van de één naar de andere groep om overal eens een kijkje te nemen. Het zag er allemaal wel leuk uit!
De jongens bij de zang waren toch wel wat geschrokken van het feit dat er ineens twee bekende mensen voor hun stonden. In het begin waren ze wat verlegen maar na een tijdje kwamen ze los. Ze staken een mooie rap in elkaar die ze later op de dag zouden zingen op de voorstelling.
De dans ging door in de gymzaal, er waren hier twee groepen. Één vrouw begeleidde enkele jongens met een dansje. Terwijl twee andere jongens nog een groepje wat freestyle danspasjes aanleerde. Deze werden dan samengevoegd tot een mooi geheel/dansje.
Bij de toneelgroep werden de jongens in drie groepjes verdeeld, en elk mochten ze werken rond iets dat te maken had met de rechten van het kind.
Na twee uurtjes geoefend te hebben gingen we met zen allen roti eten. Het was overheerlijk!
Na het middagmaal verzamelden we ons allemaal in het klaslokaal beneden om naar de toneelstukjes te kijken. De jongens hadden prachtige dingen in elkaar gestoken. Ik vond het persoonlijk jammer dat ik er niet zo veel van verstond omdat de jongens zo goed als het hele toneelstukje in het Sranantongo spraken.
Daarna kwam de zanggroep aan de beurt. Damaru en Djogaman moesten weg, ze hebben de jongens dus niet meer zien optreden. Dat vond ik wel spijtig!
Ook hier hadden de jongens een paar mooie nummers gemaakt. Ze brachten heel wat sfeer in de groep, iedereen begon mee te zingen en op de maat mee te kloppen op banken en stoelen.
Als laatste hadden we dan nog de dansgroep. We moesten daarvoor terug naar boven. Want beneden was er te weinig plaats voor het gehele spektakel!
We verzamelden met zen allen in de gymzaal en de jongens deden hun ding! Daarna werd er zelfs nog wat gefreestyled door enkele jongens. Ze konden er wat van!! Echt mooi om te zien!
Dan was onze activiteit afgelopen. Ik had het gevoel dat de jongens zich wel geamuseerd hadden.
De jongens verzamelden allemaal beneden in de kantine en er werden nog wat gadgets uitgedeeld, ze kregen allemaal een tasje en pen van Unicef.
Daarna ruimden Mirjam, Kim, An en ik nog wat op. De rest van JKB vertrok al terug naar kantoor. Ik vond het een geslaagde dag!!
Vrijdag 21 november:
Opa Doeli dag!
Vandaag was het niet zo druk op Opa Doeli. Na schooltijd liet ik de jongens nog wat bellen omdat ze gisteren niet hadden kunnen bellen. Ze waren weeral tevreden :)
Thuis aangekomen maakte ik me klaar om naar de trouw ceremonie te gaan. An en ik mochten naar een trouwfeest gaan van een vrouw die ook bij ons in het gebouw werkt. Haar zoon zou vandaag trouwen.
We reden met de taxi tot ginder. Het was ergens te doen onder een groot afdak/hal. Mw. Asmo was er ook! Ze zat er nog met wat mensen van FMZ. Later kwamen Chandra en een PA ook nog even een kijkje nemen.
Het was een Javaans trouwfeest (Indonesisch). Er stond van voor een tafel, waar dan de “pastoor” achter zat en nog twee mensen, en langs de andere kant zat het echtpaar met familie en vrienden erachter. Er werd van alles in het Javaans gezegd waar An en ik niets van verstonden.. Wij namen dan maar wat fotootjes :)
Na van alle rituele dingen ging het echtpaar ineens naar twee rieten stoelen en daar gingen ze op zitten, de bruidsmeisjes volgden en namen plaats naast hen. Het echtpaar bleef daar zitten terwijl de pastoor nog van alle dingen voorlas. Er werd nog eten naar voren gebracht,…
Daarna kreeg iedereen de kans om het echtpaar te gaan feliciteren.
Er werd weer van alles te eten en te drinken uitgedeeld. Het eten werd geserveerd op een groot blad (typisch Javaans is mij verteld) en we kregen dawet te drinken (een afschuwelijk drankje dat elke Surinamer overheerlijk vindt :|) Het is een roos drankje met cocosmelk, maizena en stroop… In één woord “BAH!” Nooit meer voor mij :)
Daarna gingen An en ik terug naar huis. We zouden later terug komen voor het feest maar daar was het nu nog te vroeg voor.
Thuis gekomen, ben ik nog even in mijn bed gaan liggen. Ik was echt moe…
Rond negen uur zijn An en ik dan terug richting trouwfeest vertrokken. We werden al onmiddellijk naar het eten doorverwezen ;) Typisch :) We zagen mw. Kristhof en mw. Van Halen en gingen even iets zeggen. Daarna zetten we ons ergens op een stoeltje en keken onze ogen uit! Er werden van alle opvoeringen gedaan op het podium, een brassband trad op, Surinaamse vrouwen in typische klederdracht kwamen een opvoering doen,… Het was weer zo hard de moeite!! Het zoontje van mw. Kristhof kwam de hele tijd naar ons toe :) Hij vroeg wat om aandacht en die gaven wij hem natuurlijk!! Het was een schattig kereltje!
Het bruidspaar danste ook nog een soort van openingsdans, daarna begonnen er verschillende mensen te dansen. De huwelijkstaart werd aangesneden en de stukjes werden rondgebracht (jaja, je moest van je stoel niet afkomen heel die avond :))
En een half uurtje later had het echtpaar beide andere kleren aangetrokken (soort van trouwkleren zoals wij dat kennen) en toen werd er nog eens een openingsdans gedanst.
Ondertussen was het al bijna twaalf uur en zijn An en ik maar vertrokken, we moesten de volgende morgen weer om 7 uur beginnen werken (jaja op een zaterdag werken wij ook :p)
Toen we buiten stonden kwam er weer de één of den andere Surinamer naar ons. Hij wilde graag met ons gaan hengelen… Wij wilden helaas niet mee met hem ;) Hij vertelde dat hij ook nog student was (hij zag er eigenlijk 35 uit ofzo) en dat hij nog vrijgezel was (ook was hij een hoofd kleiner dan ons en bijna even breed gelijk hij groot was…). Ik zei tegen hem dat we beiden al een vriendje hadden en dat we dus niet geïnteresseerd waren. Hij zei dat het niet erg was, hij wilde ons vriendje wel zijn in de tussentijd tot we weer terug zouden gaan naar België ;). Hij stelde voor dat we met hem mee wandelden. An zei dat we dat liever niet wilden doen. Ze zei, “Ga maar wandelen met je hond!” Dat vond hij erover, (zo zei hij dat dan ook eh ;)) hij maakte nog maar eens duidelijk dat we zo aantrekkelijk waren en dat hij onze vriend wel wilde zijn… HAHA! Zo gaat hier bijna elk gesprek met een mannelijke Surinamer.. Om zot van te worden zeg ik dan! En dan moet je weten dat het hier echt normaal is eh dat ze vinden dat je in de tussentijd dan wel een andere vriend kan hebben. Echt leuk om zo die cultuur te leren kennen!! Wel soms vermoeiend en frustrerend omdat ze je niet willen begrijpen :)
Maar ik heb respect voor hun manier van denken en omgaan met de blanke vrouwen.
Thuis aangekomen ben ik in mijn bedje gekropen want het zou weer vroeg dag worden!!
Zaterdag 22 november:
Om zeven uur stonden An en ik bij Soelien te wachten. (ze woont een straat verder) We werden daar opgehaald om naar Santo Boma te gaan. Het was daar sportdag vandaag en An en ik mochten mee gaan kijken natuurlijk.
Er werd voetbal gespeeld en basketbal, er was een dansworkshop door een capoeira danser. Je zag de jongens weer genieten! ’s Middags was er nasi gemaakt. Lekker lekker.
Rond 5 uur waren we terug thuis. Onderweg naar huis was het weer gezellig in het busje, met zen allen liedjes zingen van Marco Borsato en Frans Bauer ;) Hilarisch! Onze papa en Nancy belden ook nog eens. Leuk leuk. In België was het lekker aan het sneeuwen, en hier was het weeral 40° warmer.. Toch onbegrijpelijk eigenlijk!!
Thuis aangekomen heb ik gedoucht, wat mails gelezen en dan zijn we gaan eten bij Zus en Zo met de meisjes van ons huisje. Hun laatste week in Suriname is aangebroken… Er was een marathon te doen in Par’bo. Op het onafhankelijkheidsplein was er weer van alles te doen. Daar zijn we dan ook even een kijkje gaan nemen ;)
Daarna zijn we nog verder gereden naar een Parbo feestje in de buurt van de stage. Het was een klein festivalletje helemaal in het teken van het Parbobier, één chiller kopen, één gratis :) Ook waren er van alle acties en spelletjes om dingen te winnen.
Rond twaalf uur ook naar huis gefietst. Ik was doodmoe na deze zware werkweek! In totaal een dikke 53 uur gewerkt. Ik heb men weekendje van drie dagen verdiend ;) (maandag is mijn verlofdag en dinsdag is het weer partytime voor de Surinamer; Onafhankelijkheidsdag)
Zondag 23 november:
Tot half elf geslapen jawel, ik was weeral gelukkig! Vandaag heb ik echt NIKS gedaan. Heel de dag wat muziek geluisterd, op bed gelegen, wat ge-internet,… Zo van die dagen mag ik ook al wel eens hebben hé!
Straks ga ik normaal nog naar het Onafhankelijkheidsplein met An, de capoeira danser die meedeed op Opa Doeli en op JOG danst daar altijd met zijn hele team. Ik ben eens benieuwd of we er nog gaan geraken en of het de moeite is!!
Sie joe guys!!!
(IK ZIT NET IN HET MIDDEN VAN MIJN VERBLIJF IN SURINAME, TIEN WEKEN GEPASSEERD, NOG TIEN WEKEN TE GAAN!!)
-
23 November 2008 - 20:46
Mama:
Leuk verslag weeral en met de bijpassende foto's! Kvind het plezant da ge daar zo toch nog altijd uwen tijd wil insteken.
Voor u ist nu dus weekend en bij mij loopt de wekker weeral af om kwart voor 5 (ksta maar een beetje vroeger op want er ligt hier echt wel een heel dik pak sneeuw. Ze hadden hier daarstraks de brug wel moeten afsluiten want de auto's geraakten er niet op, gerellig he)
Allee, rust maar goed uit de volgende dagen :-).
love you xxx
mama
-
24 November 2008 - 06:28
Lotte:
Ja, amai hier ligt het goed vol met sneeuw. De chiro was machtig, die kindjes hebben zich nogal geamuseerd in die koude. De toppers of kerels hadden écht ne mega-sneeuwbal gemaakt en dieje voor de deur van de grote zaal gelegd. Met gevolg dat niemand meer door kon :)
Volgende weekend trekt de leiding richting ontspanningsweekend...
Leuk dat je zo'n trouwfeest eens mocht meemaken van die mevrouw!
Prettige week! x -
24 November 2008 - 07:59
Nancy:
Hey Catooke,
Hier zijn we weer. Maandagmorgen en ons werkdagje is weer begonnen met een spannend verhaal uit Suriname. Leuk om de week zo te beginnen. Vooral da verhaal van da trouwfeest. Die foto met die bruidsmeisjes vind ik trouwens prachtig. We hebben gisteren nen hele leuke zondag gehad. Eerst zijn we gaan eten van natuurpunt. Eerst een heel lekkere currysoep. Dan wokgroentjes met kippereepjes en pasta en als dessert verse fruitsla. Echt lekker. Daarna zijn er tante Nicole, nonkel Jan, tante Liliane, nonkel Jos (de jarige van de dag), en tante lief gaan wandelen. Wij natuurlijk ni. We hadden dan om half vier afgesproken in het boswachtershuis. Het begon ineens heel hard te sneeuwen en het bleef maar sneeuwen. We zaten precies in een hutje in Oostenrijk. En de trappisten gingen bij iedereen vlotjes binnen. De sfeer zat er echt in. Kei veel gelachen. Om half acht moest elle papa mij en ellen Thomas dan naar huis doen. Echt spijtig maar ons Rosalie kwam tegen acht uur naar huis. We hebben er kei lang over gereden want ge schoof van hier naar daar. Tegen 30 per uur naar Olen. Elle papa is dan nog terug gereden want die moest voor iedereen nog frietjes gaan halen. Hoe het daar nog verder is verlopen zult ge van de volgende schrijvers wel horen want da weet ik ni. Ik weet alleen dak zeker nog wel wa gemist heb.Alé, ik ga afsluiten want tis bekan 9uur en ik moet de deur gaan opendoen. Groetjes x
Nancy -
24 November 2008 - 11:11
Cato!:
Iedereen met veel tijd en geduld mag voor mij een sneeuwman maken :) er een foto van trekken en naar mij mailen ;)
dan ga ik zoooooooo blij zijn!! (ik heb van Lien al een paar mooie winterfoto's ontvangen, alle winterfoto's zijn welkom! dan kan ik toch een beetje meegenieten van de sneeuw hé!!)
Mama: ik steek men tijd graag in een verslagje voor jullie!! het vergt inderdaad wel wat tijd, maar dat heb ik er wel voor over! strooien ze dan niet op de brug?
Lotte: Ja, ik had er al van gehoord, Lies zei dattem zo groot was als nen auto!!? :|
En idd, dat trouwfeest was zo anders dan dat wij dat gewoon zijn eh, echt leuk om eens mee te maken.
Nancy: ooh dat klinkt echt super, jammer dat jullie al om half acht naar huis moesten. ik ben wel benieuwd naar het vervolg van het verhaal!!?! :)
een prettige week voor iedereen!! xx -
24 November 2008 - 12:54
Tante Nicole:
Catootje,ik zou met veel plezier het vervolg van ons verhaal schrijven,maar ik zit met ne reuze kater (wss zijn er zo nog familieleden )en ga nu een asprobruis nemen en wat op de zetel liggen ! :) -
25 November 2008 - 13:41
Miet:
Hei Cato,
het is weer even geleden dat ik je blog gelezen heb, maar we zijn terug in de running. Tof, tof, al die verhalen. Toch ook wel drukke, vermoeiende dagen. De foto's van het trouwfeest is wel leuk en met het verhaal van de rieten stoelen, kunnen we er ons iets bij voorstellen...echt een raar zicht. Het eten zag er ook wel gek uit.
Het leventje gaat jullie ginder wel goed af...en de aandacht van de jongens zijn jullie van hier toch al gewoon ;) Wij hebben de Michielskes-zondag gemist want ons Livje lag in haar bedje. En wie had nu gedacht dat het zo lang zou duren... Je gaat ons Liv wel niet meer herkennen denk ik, want ze is al een grote meid...bijna 1 jaar. Ik ben ook onder de indruk dat je periode er al voor de helft op zit. Gaat snel hé meid. Geniet er nog maar héél erg veel van! Dikke zoen van fam. Michiels-Verellen! -
25 November 2008 - 16:05
Liese:
heeey cato,
het is leuk om de verhalen en de foto's nog eens te lezen.
Dat is een fijne pauze tussen al dat schoolwerk voor mij.
Den tijd vliegt nogal hé.
Ge zij nog maar net daar, en ge moet al bijna terug komen :-)
Op mijn stage gaat alles heel goed. Ik begin het spijtig te vinden dat het zo snel gaat.
Ik hou me vooral bezig met kooklesjes, sportactiviteiten,.. te geven. Kei leuk hoor .
volgende week komt de sint naar de school, en daarna is het al bijna kerstmis.
Het is nu juist 17uur en het is al donker se...
best wel gezellig:-)
Vind je het niet kei jammer dat je met de feestdagen niet thuis bent?
liefs
-
25 November 2008 - 18:06
Cato!:
Miet: Ja, ik denk ook niet dat ik ze nog ga herkennen :) Misschien moet je er is een foto van trekken en naar me mailen ;) (cato_michiels@hotmail.com)
Dan kan ik me terug een beeld vormen hé, ze hangt hier wel samen met de rest van de hele familie michiels naast men bed, maar ondertussen is ze weeral een paar maanden ouder natuurlijk!
Liese: Awel eh, in het begin vond ik het wel erg om die feestdagen zo te missen, zeker omdat het zo'n familiegebeuren enzo is. Maar als ik de verhalen hier hoor over hoe de feestdagen hier worden doorgebracht, dan ben ik blij dat ik hier nog kan zijn dan :) Ik kijk er echt zooo hard naar uit eh. Naar het schijnt ongelofelijk hard de moeite, en voor dat ene jaartje dat ik de feesten moet missen...
Ik kan nog 987897 jaar kerstmis en niefjaar vieren in Belgie als ik wil :)
tot binnen 70 dagen! dan zit ik weer naast je op de schoolbanken!! whiiii!
x -
25 November 2008 - 18:09
Cato!:
p.s.: Tante Nicole, ik wil het verhaal nog wel horen van in het weekend :) al bekomen van je kater??
X -
25 November 2008 - 18:57
Babbelkous!:
heej catootje
wat een leuke verhalen om te lezen
ik ga het zeker de komende maanden blijven volgen.
Ga jullie missen en vooral de babbelkous natuurlijk....
nu even een paar daagjes genieten, en sint vieren:P
kusjes babbelkousje -
26 November 2008 - 10:07
Stien:
Amai al in de helft, wat gaat het snel vooruit. Examens gignen wel goed denk ik, maar punten zijn voor later. Hopelijk snel, want wil wel weten of ik geslaagd ben voor deze vakken ofniet...anders kan ik me al mentaal voorbereiden op 2de zit.wat een feest seg! en die taart manneke, zag er overheerlijk uit:)Wel slecht voor de lijn, maja moete gij ni na zien he tis vakantie..En gij zij toch zoon mager sprietje:)
Ik ga nog wa voort school werken en dan sebiet is mee os moe rummicubke spele (zoas vroeger, dede we da elke dag bijna).
Geniet nog van je stage en trek nog maar veel fotootjes, zoda wij toch ook een klein beetje in die sfeer kunnen komen.
Groetjes -
26 November 2008 - 19:07
Ann, Steffi, Mies:
Eej catootje,
Khoop dat alles goed is met u, maar dat zal wel. Het heeft hier al goed gesneeuwd van de week maar dieje sneeuw is al weer weg. We waren juist op weekend met de KSJ toen. Da was wel plezant. Alleen wa koud want de verwarming deed het niet. De temperaturen liggen bij u wss een pak beter dan hier. Geniet er van!! We hebben al nen hoop foto's bekeken en het ziet er daar fantastisch uit! Amuseer u nog goed. Dat zal wss geen probleem zijn.
Groetjes van mij, ons Steffi en ons moeder.
xxx -
26 November 2008 - 19:22
Cato!:
Babbelkousje: Ik ga u ok misse manneke!! En van de babbelkousjes kan ik nog blijven genieten :)
Stien: aan mijn lijn is ondertusse al een stuk of vier kilo bijgekome sinds dak hier ben :s als ik terug kom, zwaar dieeten :)
Ann, Steffi, Mies: Ooh, swel leuk als ge dan juist op weekend waart! Ligt de sneeuw er dan nog altijd??! En het amuseren hier kan inderdaad geen probleem zijn :) -
27 November 2008 - 00:58
Anne:
allé ik heb eindelijk door dat je hier ook reacties op kunt achterlaten! het klinkt allemaal zeer interessant cato! -
27 November 2008 - 10:09
Tante Nicole:
Voila,na 2 dagen weer boven water :) het vervolg van het verhaal moet ik u schuldig blijven (na 7 trappisten schiet daar weinig van over)het was wel super plezant,wij in dat houten boswachtershuis,en buiten de sneeuw die altijd maar meer en meer voor het raam kwam liggen,een beetje magisch,zoals in de film!
Weer leuke foto's en verhaal,zo die verschillende culturen dat is toch mega boeiend he?
Ik ben blij dat ge daar zoveel tijd insteekt(blog)zo kunnen wij ook meegenieten,en lijkt het dat ge vlakbij bent!
Alle,ik moet nu aan mijne kuis beginnen bah....tot blogs x
P.s hoe is het verloop van de muggen en de pillen???
Ik heb gisteren Clyte gezien en die zei dat je na nen dag of 10 resultaat moest hebben,dan is dat opgenomen in u bloed???!!! -
27 November 2008 - 10:50
Cato!:
Anne: Jaja, hier kan je ook berichtjes posten :) al dieje technologie toch hé!
Tante Nicole: Ik vind het inderdaad echt ook schitterend hoe die culturen hier zo naast elkaar leven!!
En ja, ik denk toch al wel een beetje resultaat te zien van mijn pillekes! Ik gebruik nu geen muggenspray meer en heb minder last. Gisteren heb ik wel nog een mug van mij afgeklopt, maar ik heb wel al serieus wat minder muggenbeten!! Vandaag is trouwens men laatste dag dat ik die pillen moet slikken. Dan zitten mijn tien dagen erop... (en tot nu toe ben ik ze nog niet één keer vergeten :))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
