4 dagen in de jungle... ZALIG!

Hallo iedereen,

Binnenland bewoner Cato is back in Parbotown. Het was echt een zalige vierdaagse in het binnenland van Suriname.
Vrijdagochtend werden we om acht uur opgehaald om te vertrekken richting Atjoni. We haalden nog van alle eten en drinken op onderweg en we konden onze tocht aanvangen over de afobakkaweg en die ongelofelijk lange bauxietweg helemaal naar het binnenland. We kwamen echt weer voorbij ongelofelijk mooie plaatsjes, ik krijg maar niet genoeg van al die uitzichten hier!! Onderweg hielden we af en toe eens een plaspauze/ benen-strek-pauze en na ongeveer 5 uur (voor maar 200 km ;)) kwamen we aan op het einde van de bauxietweg, in het dorpje Atjoni. Hier moeten alle binnenlandbewoners verplicht op een bootje want de weg stopt hier gewoon. Al het verkeer moet verder via de boot. Er werd ons gezegd dat we moesten oppassen met het nemen van foto’s, de mensen hier vinden het niet zo leuk dat ze worden gefotografeerd. Als je foto’s wilt nemen moet je het eigenlijk altijd vragen, soms vragen ze er dan geld voor of ze willen dat je de foto’s voor hen opstuurt… (naar welk adres moet je dat dan doen hé :)) Dus wij stiekem toch wat fotootjes genomen. Na een half uurtje was alles op het korjaal (zo van die typische boten hier, zie maar op de foto’s) geladen en konden we vertrekken. Dan moesten we nog een klein halfuurtje op de boot. Zalig was dat! Grappig hoe die mannen zo goed weten waar ze moeten varen, volgens mij weten ze elke steen liggen :) Onderweg kwamen we verschillende dorpjes tegen en kon je zien hoe de mensen daar leefden; de vrouwen waren de kleren aan het wassen op stenen of op een stuk hout, de kinderen liepen bijna allemaal in hun naakie en speelden in het water, ook wordt de afwas gewoon in het water gedaan,… Je kunt je dat eigenlijk niet voorstellen hoe ze het allemaal voor elkaar spelen.
Dan kwamen we aan op Isadou. Een eilandje op de Surinamerivier. Een echt op toeristen gericht vakantie-eiland. Het was ondertussen al ergens in de namiddag, rond drie uur denk ik. We hebben alles uitgeladen, naar boven gesleurd, in onze persoonlijke keuken gezet en dan kregen we een huisje toegewezen. Zo een houten hutje met vier twee persoonsbedden in. Sofie en Brend kregen een apart hutje ;)
Echt back to basic, :) We trokken onze bikini aan en gingen nog wat zwemmen in de rivier. Er werd ons gezegd dat we goed moesten oppassen voor de pijlstaartroggen.. Ik was al onmiddellijk op men hoede! Zonder men teva’s ging ik dat water niet in :p
In het water zelf waren er van die soela’s, dat zijn zo van die natuurlijke jacuzzi’s in stroomversnellingen. Super om in te liggen… Het water is hier ook overal warm, dus echt afkoelen in het water kon ik niet. Er kwamen nog verschillende korjalen voorbij die nog verder de rivier op moesten, maar door die stroomversnellingen was het moeilijk voor hen om verder te geraken, ze moesten vaak heel hun boot uitladen, het dan verder trekken en dan weer alles inladen om verder te kunnen. Ook was het wel grappig dat wij de hele tijd zaten te sukkelen op die stenen, heel voorzichtig om niet te vallen terwijl al die kindjes erover renden alsof het niets was. De meesten van hen liepen naakt rond en speelden in het water. Ik vind het echt zo boeiend om te zien. Het was echt zo’n groot verschil met de stad!!
Na een uurtje had Jennifer (onze reisbegeleidster) het eten klaargemaakt en konden we gaan eten. Rijst met een saus waar van alles inzat en wat kip. Het smaakte me weer goed! Echt op z’n Surinaams.
’s Avonds zijn we met zen allen nog wat aan het water gaan liggen op de grote rotsformaties en hebben we genoten van de prachtige uitzichten. De sterrenhemel was echt prachtig!! Ik heb trouwens voor de eerste keer in mijn leven twee vallende sterren gezien. Ik genoot er echt zo hard van. Ook hoorden we in de verte de brulapen roepen, mm, ik voelde mij de gelukkigste mens op aarde!!
Jennifer had weer wat voor ons klaargemaakt ’s avonds. Deze keer kregen we saoto soep voorgeschoteld, dat is een Indonesische soep die wordt gegeten als hoofdgerecht. Alles zit er eigenlijk in, aardappelen, vlees, groenten,… Als je die soep op hebt dan zit je goed vol :) Ook kregen we chips en koekjes en … Aan eten ontbrak het weer niet!!
Ineens werden we geroepen door onze buschauffeur (hij is heel de vierdaagse met ons mee geweest) Hij had een vogelspin gevonden in een boom. Wij met z’n allen gaan kijken :) Dan scheen hij ook met zijn pillicht naar de overkant van het water en daar zag je de kaaimannen zitten. Hun oogjes schitterden in het licht van de pillamp. Ik vond het wel griezelig, wetende dat die beesten zo dicht bij waren!!
Daarna hebben we nog allemaal gedoucht en zijn we in onze bedjes gekropen… An en de Rob hadden heel veel schrik van de vleermuizen die er rond vlogen. An heeft zelfs een lange broek aangetrokken en kousen omdat ze dacht dat die vleermuizen in haar tenen kwamen bijten ;) Kiekes toch! ’s Nachts werd ik wakker door jembégeluid. ’s Morgens werd er mij verteld dat er in de buurt een rouwdienst werd gehouden en dat dat gevierd wordt met jembé’s en een feest…

De volgende morgen waren we al vroeg wakker. We hebben lekker ontbeten (er was echt gewoon meer dan dat ik thuis heb ;)) en rond tien uur zouden we vertrekken richting jungle. We gingen met een gids een wandeling maken. Hij nam een houwer mee om de weg voor ons vrij te maken. Er waren gewoon geen paden in dat bos, we liepen maar en liepen maar in de hoop om wat dieren tegen te komen. Het was echt super! Onderweg zijn we een sweapy (slang) tegengekomen, wat collibri’s en een eekhoorntje ;) en ja, heel veel insecten. We kregen wat uitleg over de verschillende dieren en bomen (zo is er de telefoonboom of in het Surinaams de boegoe-boegoe, dit is een boom waarvan de stam bestaat uit verschillende lange buizen precies, als je er tegen slaat klinkt het enorm hol, de mannen gebruiken deze boom als telefoon wanneer ze niet meer op tijd terug in het dorp kunnen geraken ’s avonds na het jagen, anders komen de andere mannen uit het dorp hem zoeken) Onderweg is ons Aneke haar broekske nog gescheurd ;) Het is toch een echte pechvogel eh… Na ongeveer twee uur zijn we terug gekeerd. We wachtten aan het kreekje tot we terug werden opgehaald met het korjaal. Terug aangekomen op Isadou had Jennifer weer lekker voor ons gekookt :) deze keer was het bami!
Na de middag zijn we ook het dorpje Jaw Jaw gaan bezoeken. Dit is een marrondorpje dat naast Isadou ligt. We gingen met onze gids naar daar en hij gaf wat uitleg rond het hele gebeuren. We mochten hier ook weer geen foto’s nemen, alleen als we het vroegen… We kochten sandwiches bij de plaatselijke bakker, heerlijk!! Onderweg kwamen we ook twee mannen tegen die een korjaal aan het maken waren, shik hoe ze dat doen. Op drie weken is zo’n boot helemaal af!! Ook kwamen we verschillende kindjes tegen, de Rob nam een kindje op. Na een tijdje merkte hij op dat het kindje in haar broekje had gekakt… Te laat natuurlijk, de Rob hing onder de stront ;) hij heeft nog heel de tijd met van alle strontvliegen rondom hem mogen rondlopen :p
We zijn ook naar de lagere school gaan kijken van het dorpje, een middelbare school is er niet. Als de kinderen willen verder leren moeten ze naar de stad toe. Ik kan me levendig inbeelden dat dat een fameuze shock is voor iemand die het leven in zo’n dorpje gewoon is!! Het dorpje Jaw Jaw telt 475 huisjes, er zijn 35 tv’s (er is wel geen verbinding tot zo ver in het binnenland dus kunnen ze enkel dvd’s kijken) en sommige mensen hebben er ook een gsm, ik vond het wel grappig :) vanaf zes uur ’s avonds gaat de elektriciteit aan. Ook kwamen we verschillende vrouwen tegen die alles wat ze bij hadden gewoon op hun hoofd hadden gestapeld en zo rondliepen. Hun kind hadden ze in een doek rondom hun gebonden en zo liepen ze over de paadjes… Super om te zien!! Ook lopen ze soms gewoon in hun blote borsten rond, het is allemaal normaal daar. Ik kan het mij niet voorstellen moest zoiets in België ook het geval zijn :)
Toen we terug keerden was het al donker (zelfs in de donker kunnen ze varen op de rivier tussen al die stenen) Jennifer had weer wat eten voor ons klaargemaakt ;) dat is toch niet te geloven hé!
De afwas werd altijd gedaan door de mensen van het eiland zelf, de vrouwen willen niet dat wij de potten en pannen afwassen, ze doen het liever zelf want dan wordt het goed gedaan. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat de vrouwen hier hun eer en aanzien hoog houden door te laten zien dat ze hun spullen kunnen onderhouden ofzo…
’s Avonds kregen we weer chips, kroepoek, koekjes, koffie, thee, chocomelk,… Alles wat een mens nodig heeft hé :p en hebben we gedanst met de Surinamers.
’s Nachts werd ik weer wakker van gejembé in de buurt, ik ben opgestaan om nog eens te gaan kijken naar de sterrenhemel. Ik zou er echt nog jaren heen kunnen kijken, zo prachtig is het! Jammer dat mijn foto-toestel er geen foto van kon nemen, alleen de maan was zichtbaar op de foto :p

’s Morgens rond tien uur vertrokken we terug richting Atjoni om onze tocht verder te zetten richting Ston-eiland. Na twee en half uur bauxietweg kwamen we aan op het schiereiland.
Het schiereiland ligt op het Blommenstein meer (een aangelegd meer met stuwdam, het was de bedoeling dat er energie werd opgewekt maar door de binnenlandse oorlog zijn er nog maar twee generatoren in werking, de energie is voor het bauxietbedrijf Suralco dat bauxiet normaal zou moeten kunnen verwerken tot aluminium, maar omdat er nog maar twee generatoren werken kan de bauxiet alleen maar tot aluin worden verwerkt en moet de aluin dan worden geëxporteerd naar andere landen waar het wel tot aluminium kan verwerkt worden, vervolgens wordt het dan in potten, pannen, bestek,… terug geïmporteerd)
Het Blommenstein meer is echt een ongelofelijk prachtig meer (het is zo groot als Utrecht, weet ik hoe groot Utrecht is…, ik dacht het niet!!) Ik kreeg er dus niet echt een beeld van. Ik denk dat het in 1963 onder water is gezet, al de mensen die er woonden (oa het dorpje Jaw Jaw) moesten elders gaan wonen… Het worden nu transmigratie dorpen genoemd. Oké, tot zover deze geschiedenisles.
Ik vond de uitzichten over dat meer echt bangelijk, er steken nog veel bomen uit. Eigenlijk wel grappig :) We kregen onze kamers toegewezen en trokken onze bikini’s weer aan om een plonsje te nemen in het water!! Opeens zag An, Mirjam zitten, een meisje van op onze stage, echt toevallig dat we haar hier juist tegenkwamen ;)
Het water van het meer was echt weer TE warm… Wanneer gaan we eindelijk is kunnen afkoelen in het water hier??!! Rob en ik zwommen rond de eerste boom en terug, het was echt nog geen 60 meter in totaal en ik was echt kapot! Zwemmen in warm water is echt niet aan te raden… We gingen ons ook eens wagen in een korjaal op het water ;) hilariteit alom, An, Emelie en ik in zo’n bootje. We draaiden heel de tijd toertjes, al de Surinamers aan de kant lachten ons uit :) we zijn dan maar wijselijk terug aan de kant gekomen en zijn maar gaan kijken naar de piranha-vissers. Ze vissen hier op piranha’s met een stok met een koordje eraan en een haakje vanonder met een stukje kippenvel aan. Meer heb je niet nodig om een goede piranha te vangen :) ze hadden al snel beet, een shikke piranha, ik had het echt nog nooit in het echt gezien. Ik vond hem best wel groot en het was eigenlijk niet eens een grote piranha zeiden ze… Ik vond het ook weer ineens eng dat ik net nog in dat water had gezwommen waar al die vissen met tanden ook in zwemmen…
Tijdens de zonsondergang zaten An, Emelie en ik aan het water wat te praten en er liepen verschillende kindjes rond. Ze wilden graag op onze foto’s staan, echt schattig, en maar poseren dat ze deden ;) na een tijdje kwam hun moeder eraan en begon ze al de kinderen te wassen in het water. Manman, echt zoals ik het ooit wel ergens op tv had gezien in de één of andere documentaire en nu gebeurde het gewoon allemaal voor mijn eigen neus… Met die gedachte heb ik heel die vier dagen rongelopen…
’s Avonds hebben we nog genoten van de mooie uitzichten, het was echt te grappig, we zaten daar allemaal met ons fototoestel foto’s te nemen en echt om de twee minuten veranderde er wel iets aan het uitzicht (kleuren van de zon op het water ofzo) en begon iedereen weer opnieuw foto’s te nemen :);) het uitzicht werd steeds maar mooier! De Surinaamse mannen leerden ons nog wat Sranan en toen zijn we nog wat gaan eten, jaja Jenni had weer wat klaargemaakt ;) Daarna hebben we met zen allen nog gekaart en dan zijn we in ons bedje gekropen.

De volgende morgen vertrokken we al vroeg richting Brownsberg. Onze laatste dag kon beginnen! We moesten deze keer maar een half uurtje rijden! Onderweg zagen Jenni en de buschauffeur ineens een poema over de weg springen!!!! Cato met haar gegaap had dat natuurlijk weer niet gezien :( Ik had het echt zo graag willen zien.
Eenmaal op Brownsberg aangekomen vertrokken we richting de Ireneval. De mooiste waterval op Brownsberg. Het was een hele afdaling naar daar. Die kon ik best nog wel aan.. Na een dik half uur stappen kwamen we aan de Ireneval. Een mooie waterval waar je lekker onder kon gaan staan. Heerlijk verfrissend!! Het eerste koude water dat ik hier gevoeld heb in Suriname! Niet te beschrijven :d Maar dan kwam de weg terug, heel die berg moesten we terug op!! Ik was echt stikkapot toen we boven aankwamen. We liepen nog wat verder het bos in maar konden de brulapen weer alleen maar horen… Echte pechkinders waren we. Die apen wilden zich maar niet laten zien aan ons!! Dan zijn we nog maar wat gaan genieten van de mooie uitzichten over het brokopondomeer en toen we terug kwamen hebben we nog wat nasi gegeten. Daarna gingen we terug even het bos in en opeens hoorde ik in de takken wat ritselen, ik keek naar boven en jaja, eindelijk lieten die aapjes iets van hun zien! Ik was weeral de gelukkigste mens op aarde. Alleen jammer dat ze niet stil bleven zitten voor mijn foto :);) Later werd er ons verteld dat het kapucijnen apen waren. Rond een uur of vijf vertrokken we terug richting stad. Gedaan was ons avontuur… Of toch niet, onderweg lag er opeens een papegaai-slangetje op de straat :) hihi, we zijn nog even gestopt om er een foto van te nemen!
Rond een uur of zeven kwamen we moe maar voldaan thuis. Ik heb zowaar het zaligste weekend van mijn leven achter de rug!!
Ik denk dat ik in totaal 9878979 muggen heb doodgeklopt en 8979 hagedissen, salamanders, leguanen, streepracerunners,… en nog vele vieze andere reptielen heb gezien. Ik had liever andere leuke dieren in de plaats gezien, maarja :) dat hebben we niet te kiezen.
Na dit lang weekendje ben ik weer een paar pondjes bijgekomen vrees ik ;)
Vanaf nu lekker terug sporten en hopen dat alles weer in orde komt!! Hihi!!

Toedeloe!